Jensen kom inn på Rådhusrestauranten på Flisa, å fækk sjå at aille kelnera gikk me ei skje i brøstlomma.

– «Hæffer går aille me ei skje i lomma», spordde jensen.

– «Jo, vi har leigd inn ein konsuleint frå Oslo», svara kelnern, «å hain hadde statistikk på at gjesta mister skje si 73,8 % oftere, ein dam mister kniv å gaffel. Ve å ha skjea klar, sparar vi eit dagsværk i månen på å slæppa å gå teill å frå kjøkkne».

Detta sinns’n Jensen var lurt.

Da’n var ferdi, å skuille betala, lan mærke teill at aille hadde ei svart snor heingende ut tå megsprætta, å spordde om hæffer det.

– «Dein er det itte mange som ser», sa kelnern, «konsuleinten sa at vi sparar mie ti på dass ved at vi drær’n ut med snora, fær da slæpper vi å væske heinna hær gong».

– «Det var lurt», sa Jensen, «mein hæss får dø’n inn att da»?

– «Je veit itte hæ de andre jær, mei je bruker skjea».