A Tove å gubben vart vinke inn tå ein stuittbeint lænnsmainnsbetjent.

– «Hæ gjeiller det»? spordde gubben uskyldig.

– «Detta er ei 50 sone, å du kjørdde i over 70»!

– «Bære søttti»? kom det frå a Tove, «da je såg på speedometre, viste det 85».

Gubben såg gærsint på kjærringa.

– «Åsså må je gi dæ bot fær atte vinstre baklys itte virker»!

– «Har baklyse ryki? Det visste je itte»!

– «Stauilling, detta baklyse har du låvå å reparere i tre vikur», sa a Tove.

Gubben såg gærstøggt på’a, å nesten fræsa:

– «Sjå teill å haulle kjæft».

– «Å så blir det ei bot fær å kjøre uta seikkerhetssæla»!

– «Je kjører itte uta beilte, je tok det tå da je ståppe».

– «Mein du kjører da ailltid uta beilte», sa’a Tove.

Nå vart gubben sprættsint, å skreik ått’a:

– «NÅ HAULLER DU FAAN STEIKE MÆ KJÆFTEN, KJÆRRINGFAAN»!

Lænsmainnsbetjenten såg på’a Tove, å sa:

– «Prater’n ofte teill dæ på denna måten»?

– «Neida, bære da’n er fuill»!