A Tove å gubben vart vinke inn tå ein stuittbeint lænnsmainnsbetjent.
– «Hæ gjeiller det»? spordde gubben uskyldig.
– «Detta er ei 50 sone, å du kjørdde i over 70»!
– «Bære søttti»? kom det frå a Tove, «da je såg på speedometre, viste det 85».
Gubben såg gærsint på kjærringa.
– «Åsså må je gi dæ bot fær atte vinstre baklys itte virker»!
– «Har baklyse ryki? Det visste je itte»!
– «Stauilling, detta baklyse har du låvå å reparere i tre vikur», sa a Tove.
Gubben såg gærstøggt på’a, å nesten fræsa:
– «Sjå teill å haulle kjæft».
– «Å så blir det ei bot fær å kjøre uta seikkerhetssæla»!
– «Je kjører itte uta beilte, je tok det tå da je ståppe».
– «Mein du kjører da ailltid uta beilte», sa’a Tove.
Nå vart gubben sprættsint, å skreik ått’a:
– «NÅ HAULLER DU FAAN STEIKE MÆ KJÆFTEN, KJÆRRINGFAAN»!
Lænsmainnsbetjenten såg på’a Tove, å sa:
– «Prater’n ofte teill dæ på denna måten»?
– «Neida, bære da’n er fuill»!
