Erna Solberg daue, å kom teill paradiset, der ho vart møtt tå’n St.Peter, som såg litt flau ut, å sa:
– «Ehh, umm, ja, vælkømmin da».
– «Takk skær du ha», sa a Erna, «je var seikker på at je kom teill å einne opp her».
– «Mjah», sa’n st.Peter, «du har stort sett oppført dæ skjekkeli, bortsett ifrå at du har jokkse de fættige å smordd de rike, mein med vækt på barndommen din bestæmte vi øss fær å ha sjela de her.  Mein du skjønner, vi har itte store ærfaringa med prommineinnte høgrefælk her».
– «Ja da, ja da», sa a Erna, «bære slæpp mæ inn nå».
– «Vel, du færstår», sa St.Peter, «det var litt konkurranse om å få dæ, så vi inngikk ein avtale med Djevelen».
– «Avtale», sa a Erna færfærde, «hæ slags avtale»?
– «Det er itte så gæli», sa’n St. Peter, «mein hain trur att’n har de ailler flæste tå vænna dine der nere, så vi vart enie om at du skær få teillbringe ein dag i hælvette, å ein dag i himmeln, å så får du vælja sjæl».
A Erna prottesterte litt, mein avtala var inngått å St. Peter vist’a vægen teill ein heis, å sa:
– «Ha det, da, ser dæ om 24 timer».
A Erna trøkkte litt reidd på «Hælvette», å neråver gikk det.

Etter ei go staunn eint’a opp framma ein kælsvart port.  Da a rinte på, kom Satan sjæl å åpne dæra.
– «Erna, gode gamle Erna, så gætt å sjå dæ», sa Satan, å ga ein skjekkeli klæmm, føre’n drog’a inn dæra.
Der såg a ei gigantisk golfbane, der mange tå hennes politiske vænner gikk makeli å spellte.  Ho såg n’Jo Benkow, a Trude Drevland å’n Børge Brende der.  Bana var pærfekt, det var litt værnnt, mein det yre tå så, lettkledde djevelunger som serverte kjøli dreikke.
A Erna vart med, å spellte heile dagen.  På kveilln hadde’n Bernt Høye, som strauk med tre vikur før’a, steillt istainn ein stor buffet med gærgo mat å fine viner.
Føre a Erna visste orde tå det, hadde døgnet gått, å Satan færdd’a teill heisen.
Da a kom inn i himmel’n att, var’a litt beteinkt, mein ho vart gætt mottiginn der å.  Ho fækk på sæ veinger, å fækk utdelt ei harpe.  Resten tå dagen gikk’a frå sky teill sky, hørdde på fuggla synge å åt nyplokke frukt.
Litt etterpå satt’a på ei sky, med litt magaknip tå aill frukta, å såg på att’n Knut Arild Hareide satt å småkrangle med’n Kjell Magne Bondevik om hæ det hadde vøri bæst å gjæra med’a Trine Skrei Grande, som satt ved sia tå dam å bære gliste.  På ei ainna sky satt’n Jens Stoltenberg, Jonas Gahr Støre å nåa fleire, som hørdde på’n Torbjørn Bernsen sjunge partisanger.
Rætt etterpå dukke’n St. Peter opp, å sa:
– «Nå har denna dagen gått å, så nå må du vælja, vil du bli her i himmel’n, eiller vil du ner teill hælvette. Hæ væljer du»?
– «Hmmm», sa a Erna, «je hadde ailldri truidd at je skuille seia detta, mein je væljer Hælvette. Det er nukk det bæste steille fær mæ».
St. Peter vart nesten mållaus, mein tok sæ sammen å prøvde å overtala a Erna teill å bli, mein hain måtte gi opp, å færdd’a teill heisen.
Ho kom teill dein kælsvarte porten att, å Satan åpne.  Hain drog a inn, å ho vartt færferde stående å sjå på eit breinnende, svovelstinkende inferno der vænna hennes vrei sæ i smærte å pine.
– «Mein…. mein…», stønne a Erna, «hærte er golfbana. Hærtte er de goe drinka…..»??
– «Aha», sa Satan, «du veit, i går dreiv vi valgkamp.  I dag har du stæmmt på øss».