Ein gruekær var å besøkte ein vænn i Trondheim.
Trønder’n ville vise fram bi’n, å da dam kom teill Torvet, så dam på statua tå’n Olav Tryggvason.
– «Hæ er detta fær gubbe»? spordde gruekær’n.
– «Der er’n Olav Tryggvason».
– «Hærtte var’n i frå hain da»?
– «Hain var trønder da, sjø», svara trondhjemmer’n.
Så gikk dam teill Frukjærka i parken, å der såg dam statua tå’n Trondenskjold.
– «Å håkken er detta»? spordde gruekær’n.
– «De er’n Tordenskjold, hain å var trønder», svarte trondhjemmer’n.
Kæra gikk så teill Nidarosdomen, der dam stanset framma Væstskipet med de 12 disippla i refugene.
– «Å håkken er dessa fær nåen»? spordde gruekær’n.
– «Detta er de tolv apostla», svara trønder’n.
– «Ja, dam var fuill trøndere dam å? fleipe gruekær’n.
– «Ja, aille samman, uinntatt’n Judas, hain var frå Grue»!

Ein bonde frå Grue hadde aillti hatt løst teill å delta i bygdas offisielle liv å levnet, mein var itte kømminn med i nåe styre å steill.
Så heinnte det att’n vart værdd teill varamainn i styret fær Meieriet, å gubben gikk hem frå møtet, kry som ein hana. Nyheten ville’n veinte med å færtællja kjærring å dreing teill mårån etter.
Ved frokostbordet, meins hain å kjærringa satt sammen med tjenestefælka, kladde’n itte å dy sæ leinger, å sa teill kjærringa:
– «Veit du håkken du har liggi med i nætt, Laura»?
– «Je har fuill ligge sammen me dæ, je»?
– «Å nei du, i nætt har du liggi me ein varamainn»!

Gammleklokkarn, n’Johann satt å fuinderte:
– «Je kainn gå med på at kvinnfælk kainn væra præst, mein å bitte ut hanan på kjærkjespiret med ei høne………….»!

Graviditetstest i Grue:
Steikk ei flæske hemmebreint opp i hærliheta å veint litt…..
Trækk så flæska ut att…..
Er’e minka på innhaulle – da er’e fælk der!!!

N’Lars var 99, å låg på det siste, å præsten satt hoss’n.
– «Du som har vørtti så gammaill, du har fuill mye å sjå atteinne på, du»?
– «Nei, je får itte sett mie atteinne, så stiv i nakken som je er».

N’Lars innpå Finnskogen hadde vøri ongkær i 50 år, hain var gardbrukar å fiskjar. 
Så fainn’n sæ eit kvinnfælk i nabobygda, å detta førte teill at giftermål vart aktuelt. 
N’Lars binnte å bygge uthus på gar’n, det gamle var ittnå tess. Ein dag kom nabon borttom å sa:
– «Je hører at du skær gifte dæ, Lars»?
– «Ja, mein je må få opp detta uthuse først».
– «Mein kain itte brura få bo inne hos dæ så leingi da»?

Ein gubbe frå Finnskogen vart vitne teill eit ran, å vart tiginn med teill Åsnes lænnsmainnskontor.
Hain oppga navn å adresse, å lænsmainnsbetjenten leitte, fainn å trøkkte bokstav fær bokstav.
Etter ei stauinn var spørsmåle:
– «Hæsse utdannelse har du»?
– «Ingen», svara gubben, «je er analfabet».
– «Anal… analfa… hæss staver du det»???

– «Je vart kvitt over 90 kilo daukjøtt u fjol», sa’a Tove.
– «Meimeinn kærs i reine, hæssen greidde du det»?
– «Je kaste ut gubben»!

På realskula færbainne’n «Krangle» sæ på att’n skuille lære mæ å svømme.
Det greidde’n itte, mein etter tre år sinns je at je sakk mye saktere.
 

På sjukehuse i Elverum fækk dam inn ein som viste sæ å være ordførern i Grue, mein ho kuinne itte gjære rede fær sæ.
Kirurga åpne hugu på’a å oppdaga ein streing som itte skuille væra der. Dam kløppte’n åv, å da datt beigge øra tå’a.